calar

De Viccionari
Salta a la navegació Salta a la cerca


Català
[modifica]

Oriental: /kəˈɫa/
Occidental: nord-occidental /kaˈɫa/, valencià /kaˈɫaɾ/

Verb[modifica]

calar trans., intr., pron. ‎(pronominal calar-se)

  1. Llançar una xarxa a dins la mar.
  2. Amainar una vela; baixar l'àncora.
  3. Penetrar un líquid travessant un cos.
    No dúiem paraigua i la pluja ens ha calat.
  4. Prendre el foc en un material.
  5. Endevinar o comprendre les intencions d'algú.
  6. Ficar una cosa ben endins.
    Anaven amb la baioneta calada al fusell
  7. Treure fils a la roba perquè en resti un dibuix.
  8. Aturar-se bruscament un motor.
  9. Estar sota l'aigua.
    Aquest vaixell tan sols cala un metre.
  10. (col·loquial, oriental, tarragoní) halar

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: calo, cala, calem

Derivats[modifica]

Sinònims[modifica]

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

Vegeu també[modifica]


Occità
[modifica]

  • Etimologia: Del llatí tardà *chalāre («fer baixar»), procedent del grec χαλάω ‎(khaláō).

Verb[modifica]

calar

  1. calar, abaixar
    Calar l’ancra
    Calar l'àncora
  2. calar, fer
    Calar fuòc.
    Fer foc.
  3. aplicar
    Calar un bacèu.
    Aplicar una manxa
  4. clavar
    Calar un còp de dent.
    Clavar queixalada.
  5. callar
    Fai calar aquel enfant.
    Fes callar aquell nen.
  6. mancar, amainar
    lo vent calèt.
    El vent manca.