Vés al contingut

callar

De Viccionari
Potser volíeu: CALLAR

Català

[modifica]
Oriental:  /kəˈʎa/
Occidental:  nord-occidental /kaˈʎa/
valencià /kaˈʎaɾ/, /kaˈʎa/
  • Rimes: -a(ɾ)
  • Etimologia: Del llatí vulgar *callāre, segle XII, del clàssic chalāre ‎(«abaixar la veu»), del grec antic χαλάω ‎(khaláō, «afluixar»), doblet de calar.

Verb

[modifica]

callar intr., trans.

  1. No dir cap paraula, deixar de pronunciar-les.
  2. Mantenir un fet en silenci o secret.

Conjugació

[modifica]

Paradigmes de flexió: callo, calla, callem

Sinònims

[modifica]

Traduccions

[modifica]

Miscel·lània

[modifica]
  • Síl·labes: ca·llar (2)
  • Anagrama: carall

Vegeu també

[modifica]

Castellà

[modifica]
Peninsular: septentrional /kaˈʎaɾ/, meridional /kaˈʝaɾ/
Americà: alt /k(a)ˈʝaɾ/, baix /kaˈʝaɾ/, austral \kaˈʒaɾ\
  • Rimes: -aɾ
  • Etimologia: Del llatí tardà *chalāre ‎(«fer baixar»), del grec antic χαλάω ‎(khaláō).

Verb

[modifica]

callar ‎(present callo, passat callé, futur callaré)

  1. callar

Miscel·lània

[modifica]
  • Síl·labes: ca·llar (2)