partir

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  /pərˈti/
Occidental:  nord-occidental /parˈti/, valencià /paɾˈtiɾ/
  • Rimes: -i(ɾ)
  • Homòfon: partí
  • Etimologia: Del llatí partīrī ‎(«dividir en parts, repartir»), segle XII. El sentit intransitiu és posterior pel fet de separar-se.

Verb[modifica]

partir trans., intr., pron. ‎(pronominal partir-se)

  1. (transitiu) Trencar en dues parts, obrir al llarg.
  2. (transitiu) Dividir en parts per a repartir.
  3. (transitiu) partionar
  4. (intransitiu) Anar-se'n, posar-se de camí, d'un lloc cap a un altre.
  5. (intransitiu) Prendre com a base o punt de partida.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: parteixo, parteix, partim

Sinònims[modifica]

Antònims[modifica]

Derivats[modifica]

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: par·tir (2)

Vegeu també[modifica]

  • Obres de referència: DIEC, GDLC, Optimot
  • Vegeu el Diccionari de sinònims de Softcatalà-OpenThesaurus: partir


Català antic
[modifica]

Verb[modifica]

partir

  1. partir

Conjugació[modifica]


Castellà
[modifica]

Peninsular: /paɾˈtiɾ/
Americà: alt /p(a)ɾˈtiɾ/, baix /paɾˈtiɾ/

Verb[modifica]

partir trans., intr., pron. ‎(pronominal partirse, present parto, passat partí, futur partiré)

  1. partir

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: par·tir (2)


Francès
[modifica]

  • Pronúncia: /paʁˈtiʁ/
  • Etimologia: Del llatí partīrī.

Verb[modifica]

partir

  1. partir