tret

De Viccionari


Català
[modifica]

  • Pronúncia(i): /ˈtret/
  • Rimes: -et
  • Etimologia: Nom: Del llatí tractus, participi de trahĕre ‎(«estirar, arrossegar»), segle XIII.
  • Etimologia: Preposició: De traure, segle XIV.

Nom[modifica]

tret m. ‎(plural trets)

  1. Tir, acció de disparar una arma.
  2. Característica.
    El principal tret que defineix l'obra d'aquest escriptor és la ironia.

Compostos i expressions[modifica]

Traduccions[modifica]

Preposició[modifica]

tret

  1. Expressió d'una excepció.
    Anirem tots junts, tret que prefereixis anar avui tu sol.

Derivats[modifica]

Traduccions[modifica]

Verb[modifica]

tret

  1. participi masculí singular del verb treure/traure
    He tret quatre préssecs del cistell, n'hi havia massa.

Vegeu també[modifica]