cantor
Català[modifica]
- Pronúncia(i):
Oriental: /kənˈto/ Occidental: nord-occidental /kanˈto/, valencià /kanˈtoɾ/
Nom[modifica]
cantor m. (plural cantors, femení cantora)
- Persona que canta, especialment en un cor o com a solista.
- Director de música d'una església evangèlica, encarregat de compondre, interpretar i elegir la música per a la litúrgia i altres cerimònies, així com de l'ensenyança en l'escola.
Sinònims[modifica]
Traduccions[modifica]
Persona que canta
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: can·tor (2)
- Heterograma de 6 lletres (acnort)
- Anagrames: arcont, carnot, conrat, contar, contra, cotnar, roncat, tronca, troncà
Vegeu també[modifica]
Castellà[modifica]
- Pronúncia(i):
- Peninsular: septentrional /kanˈtoɾ/, meridional \kaŋˈtoɾ\
- Americà: alt /k(a)nˈtoɾ/, baix \kaŋˈtoɾ\, austral /kanˈtoɾ/
Nom[modifica]
cantor m. (plural cantores, femení cantora)
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: can·tor (2)
- Heterograma de 6 lletres (acnort)
Llatí[modifica]
Nom[modifica]
cantor m. (genitiu cantōris)
- cantant (compositor de càntics i salms)
Declinació[modifica]
Cas | Singular | Plural |
Nominatiu | cantor | cantōrēs |
Vocatiu | cantor | cantōrēs |
Acusatiu | cantōrem | cantōrēs |
Genitiu | cantōris | cantōrum |
Datiu | cantōrī | cantōribus |
Ablatiu | cantōre | cantōribus |