cantor
Salta a la navegació
Salta a la cerca
Català[modifica]
- Pronúncia(i):
- Oriental: /kənˈto/
- Occidental: nord-occidental /kanˈto/, valencià /kanˈtoɾ/
Nom[modifica]
cantor m. (plural cantors, femení cantora)
- Director de música d'una església evangèlica, encarregat de composar, interpretar i elegir la música per a la litúrgia i altres cerimònies, així com de l'ensenyança en l'escola.
- En el cant litúrgic jueu i cristià, solista encarregat d'executar determinades peces o parts dels oficis distintes de les encomanades al cor.
- cantant
Traduccions[modifica]
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: can·tor (2)
- Heterograma de 6 lletres (acnort)
- Anagrames: arcont, carnot, conrat, contar, contra, cotnar, roncat, tronca, troncà
Vegeu també[modifica]
- AUDITORIUM, Cinco Siglos de Música Inmortal, Volum núm. I, pàg. 113 (ISBN 84-08-46524-4)
- Obres de referència: DIEC, GDLC, DCVB, Optimot
Castellà[modifica]
- Pronúncia(i):
- Peninsular: septentrional /kanˈtoɾ/, meridional \kaŋˈtoɾ\
- Americà: alt /k(a)nˈtoɾ/, baix \kaŋˈtoɾ\, austral /kanˈtoɾ/
Nom[modifica]
cantor m. (plural cantores, femení cantora)
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: can·tor (2)
- Heterograma de 6 lletres (acnort)
Llatí[modifica]
Nom[modifica]
cantor m. (genitiu cantōris)
- cantant (compositor de càntics i salms)
Declinació[modifica]
Cas | Singular | Plural |
Nominatiu | cantor | cantōrēs |
Vocatiu | cantor | cantōrēs |
Acusatiu | cantōrem | cantōrēs |
Genitiu | cantōris | cantōrum |
Datiu | cantōrī | cantōribus |
Ablatiu | cantōre | cantōribus |