cantor

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  /kənˈto/
Occidental:  nord-occidental /kanˈto/, valencià /kanˈtoɾ/

Nom[modifica]

cantor m. ‎(plural cantors, femení cantora)

  1. Persona que canta, especialment en un cor o com a solista.
  2. Director de música d'una església evangèlica, encarregat de compondre, interpretar i elegir la música per a la litúrgia i altres cerimònies, així com de l'ensenyança en l'escola.

Sinònims[modifica]

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

Vegeu també[modifica]


Castellà
[modifica]

Peninsular: septentrional /kanˈtoɾ/, meridional \kaŋˈtoɾ\
Americà: alt /k(a)nˈtoɾ/, baix \kaŋˈtoɾ\, austral /kanˈtoɾ/

Nom[modifica]

cantor m. ‎(plural cantores, femení cantora)

  1. cantor

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: can·tor (2)
  • Heterograma de 6 lletres (acnort)


Llatí
[modifica]

  • Pronúncia(i): /ˈkan.tɔr/
  • Etimologia: De canō i el sufix -tor.

Nom[modifica]

cantor m. ‎(genitiu cantōris)

  1. cantant (compositor de càntics i salms)

Declinació[modifica]

3a declinació -, -is (tema cons.)
Cas Singular Plural
Nominatiu cantor cantōrēs
Vocatiu cantor cantōrēs
Acusatiu cantōrem cantōrēs
Genitiu cantōris cantōrum
Datiu cantōrī cantōribus
Ablatiu cantōre cantōribus