polit
Català[modifica]
- Pronúncia(i):
Oriental: central /puˈɫit/ balear /poˈɫit/, /puˈɫit/ Occidental: /poˈɫit/
Adjectiu[modifica]
polit m. (femení polida, plural masculí polits, plural femení polides)
Sinònims[modifica]
Antònims[modifica]
Derivats[modifica]
Relacionats[modifica]
Traduccions[modifica]
Que llueix el seu millor aspecte
Nom[modifica]
polit m. (plural polits)
Verb[modifica]
polit
- participi masculí singular del verb polir
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: po·lit (2)
- Anagrama: pilot
Vegeu també[modifica]
Occità[modifica]
Adjectiu[modifica]
polit m. (femení polida, plural masculí polits o polidi [aranès], plural femení polidas o polides [aranès])
- bonic
- «Tot eth mon ditz qu’era mainada, Marieta de Castèth, ei polida com un sòu.» (Jusèp Condò, Sang nòble e sang deth pòble)
- Tothom diu que la nena Marieta de Castèth és bonica com un sou.