Vés al contingut

llur

De Viccionari

Català

[modifica]
  • Pronúncia(i): /ˈʎur/
  • Rimes: -uɾ
  • Etimologia: Del català antic llor, del llatí illōru(m), genitiu plural de ille («ell»), amb canvi de vocal per analogia amb *illūi del genitiu singular illīus, segle XIII.

Adjectiu

[modifica]

llur inv. (plural llurs)

  1. (literari, septentrional) D’ells, pertanyent a ells.

Sinònims

[modifica]

Derivats

[modifica]
  • llura (femení, col·loquial)

Relacionats

[modifica]

Traduccions

[modifica]

Miscel·lània

[modifica]
  • Síl·labes: 1
  • Anagrames: rull (revers), Rull (revers)

Vegeu també

[modifica]