Vés al contingut

bellugar

De Viccionari

Català

[modifica]
Oriental:  /bə.ʎuˈɣa/
Occidental:  nord-occidental /be.ʎuˈɣa/
valencià /be.ʎuˈɣaɾ/, /be.ʎuˈɣa/
  • Rimes: -a(ɾ)
  • Homòfon: bellugà
  • Etimologia: D’un antic *bullegar per metàtesi, del llatí vulgar *bullicāre ‎(«bullir, borbollejar»), de bullīre, segle XV.

Verb

[modifica]

bellugar trans., pron., intr. ‎(pronominal bellugar-se)

  1. Fer moure lleugerament una part del cos.

Conjugació

[modifica]

Paradigmes de flexió: bellugo, belluga, belluguem

Sinònims

[modifica]

Derivats

[modifica]

Traduccions

[modifica]

Miscel·lània

[modifica]
  • Síl·labes: be·llu·gar (3)
  • Anagrama: gallerbu

Vegeu també

[modifica]