Vés al contingut

abdicar

De Viccionari

Català

[modifica]
Oriental: /əb.diˈka/
Occidental: nord-occidental /ab.diˈka/
valencià /ab.diˈkaɾ/, /ab.diˈka/
  • Rimes: -a(ɾ)
  • Homòfon: abdicà
  • Etimologia: Del llatí abdĭcāre format pel prefix ab («separació de l'exterior d'un límit, privació»), més el terme dicare («consagrar, donar una destinació justa»).

Verb

[modifica]

abdicar trans.

  1. renunciar una autoritat sobirana al seu càrrec.
  2. renunciar de pròpia voluntat al domini, propietat o dret d'alguna cosa.

Conjugació

[modifica]

Derivats

[modifica]

Traduccions

[modifica]

Miscel·lània

[modifica]

Vegeu també

[modifica]

Castellà

[modifica]
Peninsular: \aβ.ðiˈkaɾ\
Americà: alt \ab.ðiˈkaɾ\, baix \aβ.ðiˈkaɾ\

Verb

[modifica]

abdicar (present abdico, passat abdiqué, futur abdicaré)

  1. abdicar

Conjugació

[modifica]

Miscel·lània

[modifica]
  • Síl·labes: ab·di·car (3)

Occità

[modifica]
  • Pronúncia(i): /ab.diˈka/
  • Etimologia: Del llatí abdicāre.

Verb

[modifica]

abdicar

  1. abdicar

Portuguès

[modifica]

Verb

[modifica]

abdicar

  1. Abdicar