Vés al contingut

orient

De Viccionari

Català

[modifica]
Oriental: central /u.ɾiˈen/
balear /o.ɾiˈent/, /u.ɾiˈen/
Occidental: nord-occidental /o.ɾiˈen/
valencià /o.ɾiˈent/, /o.ɾiˈen/
  • Rimes: -ent
  • Etimologia: Del llatí oriente(m), acusatiu de oriēns, participi present del verb orior («llevar-se, sortir el sol, tenir origen»), segle XIV.

orient m. (plural orients)

  1. Punt de l'horitzó per on surt el sol.
  2. Part de la Terra per on surt el sol.
  3. Els països d'Àsia.

Sinònims

[modifica]

Traduccions

[modifica]

Verb

[modifica]

orient

  1. (balear, alguerès) Primera persona del singular (jo) del present d'indicatiu de orientar.

Variants

[modifica]

Miscel·lània

[modifica]
  • Síl·labes: o·ri·ent (3)
  • Heterograma de 6 lletres (einort)
  • Anagrames: roenti, roentí

Vegeu també

[modifica]