formo
Català[modifica]
Verb[modifica]
formo
- primera persona del singular (jo) del present d'indicatiu de formar
- (col·loquial nord-occidental) primera persona del singular (jo) del present de subjuntiu del verb formar
- (col·loquial nord-occidental) tercera persona del singular (ell, ella, vostè) del present de subjuntiu del verb formar
Castellà[modifica]
Verb[modifica]
formo
Llatí[modifica]
Verb[modifica]
fōrmō (1a present?), fōrmās (2a present), fōrmāre (infinitiu), fōrmāvī (perfet), fōrmātum (supí)
- formar, jo formo, afaiçonar
- Materia, quam fingit et format effectio
- La matèria té força motriu quan és amassada i afaiçonada
- formar, treballar, instruir
- Oratoris est formare orationem.
- És l'orador qui dóna forma al discurs.
- formar, concebre, idear
- Formare consilium.
- concebre un objectiu, un propòsit.
- escriure, compondre
- Si quid res exigeret, Latine formabat.
- Quan les circumstàncies li ho exigien, escrivia en llatí.