emmelangir

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  /əm.mə.ɫəɲˈʒi/
Occidental:  nord-occidental /em.me.ɫaɲˈd͡ʒi/
valencià /em.me.ɫaɲˈd͡ʒiɾ/, /em.me.ɫaɲˈd͡ʒi/

Verb[modifica]

emmelangir trans., pron. ‎(pronominal emmelangir-se)

  1. Sentir o causar melangia.
    «De la llum del ponent la daurada polsina nimba la gran tristor de la mort del Senyor; el cos s'emmelangia ...» (Joan Pons i Marquès, Brins a l'oratge, 1975)

Conjugació[modifica]

Sinònims[modifica]

Antònims[modifica]

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: em·me·lan·gir (4)

Vegeu també[modifica]