commoure

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  central /kumˈmɔw.ɾə/
balear /komˈmɔw.ɾə/, /kumˈmɔw.ɾə/
Occidental:  /komˈmɔw.ɾe/

Verb[modifica]

commoure trans., pron. ‎(pronominal commoure's)

  1. Afectar les emocions d'una persona.
    La mort del seu pare em va commoure.
    «Em va commoure que encara, hores d'ara, pensés que volia conquistar la Maria.» (Isabel-Clara Simó, «Els ulls de Clídice» (pàg. 112), L'Avui, 1990)

Conjugació[modifica]

Sinònims[modifica]

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: com·mou·re (3)

Vegeu també[modifica]