sto

De Viccionari


Italià
[modifica]

Verb[modifica]

sto

  1. primera persona singular (io) del present d'indicatiu de stare


Llatí
[modifica]

  • Pronúncia(i): /stoː/
  • Etimologia: De l'arrel indoeuropea steh.

Verb[modifica]

stō ‎(present?), stāre ‎(infinitiu), stetī ‎(perfet), stātum ‎(supí)

  1. ésser, estar, jo estic present.
  2. romandre, aturar-se, jo em quedo.
  3. dreçar-se, estar dempeus, jo m'estic dret.

Derivats[modifica]

Relacionats[modifica]

Descendents[modifica]


Polonès
[modifica]

 <  99 100   > 200
Cardinal:
Ordinal:
sto
setny
  • Pronúncia: /stɔ/

Numeral[modifica]

sto

  1. (cardinal) cent

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: 1