rostir

De Viccionari
Salta a la navegació Salta a la cerca


Català
[modifica]

Oriental: /rusˈti/
Occidental: nord-occidental /rosˈti/, valencià /rosˈtiɾ/, /rusˈtiɾ/
  • Rimes: -i(ɾ)
  • Homòfon: rostí
  • Etimologia: Del fràncic *raustjan, segle XIV.

Verb[modifica]

rostir trans., pron. ‎(pronominal rostir-se)

  1. Coure un aliment a foc viu.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: rosteixo, rosteix, rostim

Derivats[modifica]

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

Vegeu també[modifica]