fulcio
Llatí[modifica]
- Pronúncia(i): /ˈfʊɫ.kɪ.oː/
- Etimologia: De l'arrel protoindoeuropea *bʰelg- («apuntalar»).
Verb[modifica]
fulciō (1a present?), fulcīs (2a present), fulcīre (infinitiu), fulsī (perfet), fultum (supí)
Sinònims[modifica]
Derivats[modifica]
Vegeu també[modifica]
- Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959, p.122-123