embadocar

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  /əm.bə.ðuˈka/
Occidental:  nord-occidental /em.ba.ðoˈka/, valencià /em.ba.ðoˈkaɾ/

Verb[modifica]

embadocar trans., pron. ‎(pronominal embadocar-se)

  1. Quedar-se amb la boca oberta, a causa de tenir l'atenció fixada en quelcom.
    «... s'embadocava quan l'Arraona explicava com havia anat tot plegat amb el fill del moliner.» ([1])

Sinònims[modifica]

embadalir, bocabadar

Conjugació[modifica]

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

Vegeu també[modifica]

  1. Anna Tortajada Artigas, La filla de l'hostalera, 2012