cubo

De Viccionari


Castellà
[modifica]

Peninsular: \ˈku.βo\
Americà: alt /ˈku.bo/, baix \ˈku.βo\
  • Rimes: -ubo
  • Etimologia: De cuba [1].
  • Etimologia: Del llatí cubus [2].

Nom[modifica]

cubo m. ‎(plural cubos)

  1. cubell

Nom[modifica]

cubo m. ‎(plural cubos)

  1. (geometria) cub

Compostos i expressions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: cu·bo (2)

Vegeu també[modifica]

  • Per a més informació vegeu l'entrada al Diccionario de la lengua española (23a edició, Madrid: 2014) sobre cubo


Llatí
[modifica]

  • Pronúncia(i): /ˈkʊ.boː/
  • Etimologia: De l'arrel protoindoeuropea *keu- («plegar»).

Verb[modifica]

cubō ‎(1a present?), cubās ‎(2a present), cubāre ‎(infinitiu), cubuī ‎(perfet), cubitum ‎(supí)

  1. jaure, estirar-se per dormir, gitar-se
    cubitum ire
    anar-se'n a dormir
  2. allitar, estar malalt
    haec cubat, ille valet
    Ella està allitada i fa bondat.
  3. ficar-se al llit amb, fornicar
    Cubare cum aliquo
    Ficar-se al llit amb algú.

Derivats[modifica]

Nom[modifica]

cubō

  1. datiu singular de cubus
  2. ablatiu singular de cubus

Vegeu també[modifica]

  • Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959, p.588-592