colpir

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  central /kuɫˈpi/
balear /koɫˈpi/, /kuɫˈpi/
Occidental:  nord-occidental /koɫˈpi/
valencià /koɫˈpiɾ/, /koɫˈpi/
  • Rimes: -i(ɾ)
  • Etimologia: De l'italià colpire ‎(«donar cops»), de colpo ‎(«cop»), segle XIX.

Verb[modifica]

colpir trans.

  1. Tocar amb força i impuls.
  2. Sentir-se emocionalment afectat per una notícia.

Conjugació[modifica]

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: col·pir (2)
  • Heterograma de 6 lletres (cilopr)

Vegeu també[modifica]