marcus
Potser volíeu: Marcus
Llatí[modifica]
- Pronúncia(i): /ˈmar.kʊs/
- Etimologia: Del protoindoeuropeu *mel- («moldre, esmicolar»).
Nom[modifica]
marcus m. (genitiu marcī)
Declinació[modifica]
Cas | Singular | Plural |
Nominatiu | marcus | marcī |
Vocatiu | marce | marcī |
Acusatiu | marcum | marcōs |
Genitiu | marcī | marcōrum |
Datiu | marcō | marcīs |
Ablatiu | marcō | marcīs |
Sinònims[modifica]
Derivats[modifica]
Vegeu també[modifica]
- Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959, p.716-718