lis

De Viccionari
Potser volíeu: lis-


Català
[modifica]

  • Pronúncia(i): /ˈɫis/
  • Rimes: -is
  • Etimologia: Del francès lis ‎(«lliri»), segle XV.

Nom[modifica]

lis m. ‎(plural lisos)

  1. Planta de la família de les amaril·lidàcies, herbàcia i bulbosa amb una única flor de color vermell intens amb tres pètals tombats cap avall i altres tres redreçats (Sprekelia formosissima)
  2. Flor de lis, en heràldica, representació de la flor de lliri.

Traduccions[modifica]

Pronom[modifica]

lis

  1. (forma incorrecta) Pronom de complement indirecte els (-los, 'ls), per analogia amb un plural de li.
    Dóna-lis records de part meva (dóna'ls records...)

Miscel·lània[modifica]

  • Anagrama: sil (revers)

Vegeu també[modifica]


Castellà
[modifica]

Peninsular: septentrional /ˈlis/, meridional /ˈlih/
Americà: alt /ˈlis/, baix /ˈlih/, austral /ˈlis/

Nom[modifica]

lis m. ‎(plural lises)

  1. lliri
  2. flor de lis, flor de lis.


Francès
[modifica]

  • Pronúncia: /lis/
  • Etimologia: Del llatí lilium, «lliri».

Nom[modifica]

lis m. ‎(plural invariable)

  1. assutzena
  2. lliri
  3. fleur de lis, flor de lis.


Llatí
[modifica]

  • Pronúncia(i): /liːs/
  • Etimologia: Del llatí arcaic stlīs, possiblement procedent d'una arrel protoindoeuropea sterh₃-.

Nom[modifica]

līs f. ‎(genitiu lītis)

  1. disputa, baralla

Declinació[modifica]

3a declinació -, -is (tema cons.)
Cas Singular Plural
Nominatiu līs lītēs
Vocatiu līs lītēs
Acusatiu lītem lītēs
Genitiu lītis lītum
Datiu lītī lītibus
Ablatiu līte lītibus


Derivats[modifica]


Polonès
[modifica]

  • Pronúncia: /lis/

Nom[modifica]

lis m. anim.

  1. rabosa

Declinació[modifica]