stabilis
Llatí[modifica]
Adjectiu[modifica]
stabilis m., f., stabile n. (comparatiu stabilior, superlatiu stabilissimus)
Declinació[modifica]
Tercera declinació, nominatiu amb dues terminacions.
Cas | Singular | Plural | |||
Masc./Fem. | Neutre | Masc./Fem. | Neutre | ||
Nominatiu | stabilis | stabile | stabilēs | stabilia | |
Vocatiu | stabilis | stabile | stabilēs | stabilia | |
Acusatiu | stabilem | stabile | stabilēs | stabilia | |
Genitiu | stabilis | stabilium | |||
Datiu | stabilī | stabilibus | |||
Ablatiu | stabilī | stabilibus |