spolium
Llatí[modifica]
- Pronúncia(i): /ˈspɔ.lɪ.ʊm/
- Etimologia: De l'arrel protoindoeuropea *spel- («estripar, pelar»).
Nom[modifica]
spolium n. (genitiu spoliī)
Declinació[modifica]
Cas | Singular | Plural |
Nominatiu | spolium | spolia |
Vocatiu | spolium | spolia |
Acusatiu | spolium | spolia |
Genitiu | spoliī | spoliōrum |
Datiu | spoliō | spoliīs |
Ablatiu | spoliō | spoliīs |
Vegeu també[modifica]
- Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959, p.985-987