minuta

De Viccionari
Potser volíeu: minutà


Català
[modifica]

  • Pronúncia(i): oriental /miˈnu.tə/, occidental /miˈnu.ta/
  • Rimes: -uta
  • Etimologia: Del llatí minūta, segle XVII [1].
  • Etimologia: De minutar [2].

Nom[modifica]

minuta f. ‎(plural minutes)

  1. a aquesta paraula li falten les accepcions o significats. Podeu ajudar el Viccionari incorporant-los.

Verb[modifica]

minuta

  1. tercera persona del singular (ell, ella, vostè) del present d'indicatiu de minutar
  2. segona persona del singular (tu) de l'imperatiu del verb minutar

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: mi·nu·ta (3)
  • Heterograma de 6 lletres (aimntu)

Vegeu també[modifica]


Italià
[modifica]

  • Pronúncia(i): /miˈnuː.ta/

Adjectiu[modifica]

minuta f. ‎(plural minute)

  1. forma femenina de minuto

Nom[modifica]

minuta f. ‎(plural minute)

  1. minuta

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: mi·nù·ta (3)
  • Heterograma de 6 lletres (aimntu)


Llatí
[modifica]

  • Pronúncia(i): /mɪˈnuː.ta/, /mɪˈnuː.taː/

Adjectiu[modifica]

minūta

  1. nominatiu femení singular de minūtus
  2. nominatiu neutre plural de minūtus
  3. vocatiu femení singular de minūtus
  4. vocatiu neutre plural de minūtus
  5. acusatiu neutre plural de minūtus

minūtā

  1. ablatiu femení singular de minūtus


Polonès
[modifica]

  • Pronúncia: /miˈnu.ta/
  • Etimologia: Del llatí minuta.

Nom[modifica]

minuta f.

  1. minut

Declinació[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: mi·nu·ta (3)
  • Heterograma de 6 lletres (aimntu)


Sicilià
[modifica]

  • Pronúncia: /mɪ'nu.ta/

Adjectiu[modifica]

minuta f. ‎(plural minuti)

  1. forma femenina de minutu

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: mi·nu·ta (3)
  • Heterograma de 6 lletres (aimntu)