jus
Salta a la navegació
Salta a la cerca
Català antic[modifica]
- Etimologia: Del llatí vulgar *jūsum, del clàssic deōrsum («avall»).
Adverbi[modifica]
jus
Derivats[modifica]
Vegeu també[modifica]
Llatí[modifica]
- Pronúncia(i): /juːs/
- Etimologia: Del protoitàlic *jowos, derivat del protoindoeuropeu *ieu («unió, barreja»).
Nom[modifica]
jūs n. (genitiu jūris)
- llei, dret
- suc, salsa, brou
- Ex.: Tu istic te Haterio jure delectas, ego me hic Hirtiano[1] —(«Tu, allà on ets, et deleixes amb la salsa d'Haterius i jo amb la d'Hirtianus.»)
Declinació[modifica]
Cas | Singular | Plural |
Nominatiu | jūs | jūra |
Vocatiu | jūs | jūra |
Acusatiu | jūs | jūra |
Genitiu | jūris | jūrum |
Datiu | jūrī | jūribus |
Ablatiu | jūre | jūribus |
Variants[modifica]
- [1] iūs
Vegeu també[modifica]
- ↑ Ciceró, Epistulae ad familiares IX, 18,3