fiscus

De Viccionari


Llatí
[modifica]

  • Pronúncia(i): /ˈfɪs.kʊs/
  • Etimologia: De l'arrel protoindoeuropea *bhidh- («recipient»), amb l'infix *sko- («menat, grapat»); emparentat etimològicament amb el terme en grec antic πίθος ‎(píthos, «pot»).[1]

Nom[modifica]

fiscus m. ‎(genitiu fiscī)

  1. cistella, panera
  2. cistella de la recaptació
    fiscos complures cum pecunia Siciliensi a quodam senatore ad equitem Romanum esse translatos.
  3. tresoreria, tresor públic

Declinació[modifica]

2a declinació -us, -ī
Cas Singular Plural
Nominatiu fiscus fiscī
Vocatiu fisce fiscī
Acusatiu fiscum fiscōs
Genitiu fiscī fiscōrum
Datiu fiscō fiscīs
Ablatiu fiscō fiscīs


Vegeu també[modifica]

  1. Julius Pokorny, Indogermanisches Etymologisches Woerterbuch, p.153