connaturalitzar
Català[modifica]
- Pronúncia(i):
Oriental: central /kun.nə.tu.ɾə.ɫiˈd͡za/ balear /kon.nə.tu.ɾə.ɫiˈd͡za/, /kun.nə.tu.ɾə.ɫiˈd͡za/ Occidental: nord-occidental /kon.na.tu.ɾa.ɫiˈd͡za/ valencià /kon.na.tu.ɾa.ɫiˈzaɾ/, /kon.na.tu.ɾa.ɫiˈza/
- Rimes: -a(ɾ)
- Etimologia: De connatural i el sufix -itzar.
Verb[modifica]
connaturalitzar trans.
- Fer natural.
- Així es precisa la repetició d'actes perquè la voluntat i el juí pràctic es determinen amb fermesa i es connaturalitzen amb l'objecte operable d'una virtut moral o d'un vici, i s'adquireix l'hàbit.[1]
Conjugació[modifica]
Primera conjugació regular
Formes no normatives, col·loquials o arcaiques
Indicatiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Imperfet | connaturalitzàvets | ant | |||||
connaturalitzavi | connaturalitzàvom | connaturalitzavo | |||||
connaturalitzaia | connaturalitzaies | connaturalitzaia | connaturalitzàiem | connaturalitzaieu | connaturalitzaien | n-occ | |
Condicional | connaturalitzariva | connaturalitzarives | connaturalitzariva | connaturalitzarívem | connaturalitzaríveu | connaturalitzariven | alg |
Subjuntiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Present | connaturalitz | connaturalitzs | connaturalitz | ant | |||
connaturalitzo | connaturalitzos | connaturalitzo | connaturalitzeguem | connaturalitzegueu | n-occ | ||
Imperfet | connaturalitzessi | connaturalitzessi | sept, alg | ||||
connaturalitzessa | cent, n-occ | ||||||
connaturalitzeguessa | connaturalitzeguesses | connaturalitzegués | connaturalitzeguéssom | connaturalitzeguéssou | connaturalitzeguessen | n-occ |
Traduccions[modifica]
Traduccions
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: con·na·tu·ra·lit·zar (6)
Vegeu també[modifica]
- ↑ Teresa Gironés, L'hàbit de l'amor ausiasmarquià: de la gènesi a la destrucció, 2004