plenus

De Viccionari


Llatí
[modifica]

  • Pronúncia(i): /ˈpleː.nʊs/
  • Etimologia: Del protoidoeuropeu pl̥h₁nós, de l'arrel *pel-(«omplir»).

Adjectiu[modifica]

plēnus m., plēna f., plēnum n. ‎(comparatiu plenior, superlatiu plenissimus)

  1. ple

Declinació[modifica]

Primera i segona declinació, -us, -a, -um.

Cas Singular Plural
Masculí Femení Neutre Masculí Femení Neutre
Nominatiu plēnus plēna plēnum plēnī plēnae plēna
Vocatiu plēne plēna plēnum plēnī plēnae plēna
Acusatiu plēnum plēnam plēnum plēnōs plēnās plēna
Genitiu plēnī plēnae plēnī plēnōrum plēnārum plēnōrum
Datiu plēnō plēnae plēnō plēnīs
Ablatiu plēnō plēnā plēnō plēnīs

Antònims[modifica]