pacta
Potser volíeu: pactà
Català[modifica]
Verb[modifica]
pacta
- tercera persona del singular (ell, ella, vostè) del present d'indicatiu de pactar
- segona persona del singular (tu) de l'imperatiu del verb pactar
Miscel·lània[modifica]
Llatí[modifica]
Nom[modifica]
pacta f. (genitiu pactae)
Declinació[modifica]
Cas | Singular | Plural |
Nominatiu | pacta | pactae |
Vocatiu | pacta | pactae |
Acusatiu | pactam | pactās |
Genitiu | pactae | pactārum |
Datiu | pactae | pactīs |
Ablatiu | pactā | pactīs |
Vegeu també[modifica]
- Mayer i Olivé (director), Marc. «P». A: Diccionari Il·lustrat Llatí-Català Català-Llatí, 2a. Barcelona: Larousse i Vox, 2017, 351. ISBN 978-84-9974-234-2.