obertura
Català[modifica]
- Pronúncia(i):
Oriental: central ⓘ balear /o.bəɾˈtu.ɾə/, /u.bərˈtu.ɾə/ Occidental: /o.beɾˈtu.ɾa/
Nom[modifica]
obertura f. (plural obertures)
- Forat que travessa un cos o barrera.
- Entrada en un entorn tancat.
- (filologia) Part de la síl·laba amb les consonants que precedeixen el nucli vocàlic.
Antònims[modifica]
- (filologia) coda
Traduccions[modifica]
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: o·ber·tu·ra (4)
- Anagrames: barroteu, brotareu, brotàreu, obturaré, torbareu, torbàreu, trobareu, trobàreu