mico

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  central /ˈmi.ku/
balear /ˈmi.ko/, /ˈmi.ku/
Occidental:  /ˈmi.ko/
  • Rimes: -iko
  • Etimologia: Del castellà mico, principi del segle XIX.

Nom[modifica]

mico m. ‎(plural micos)

  1. Simi de cua llarga i prènsil.
  2. (popular) simi, mona
  3. (col·loquial, metafòric) Algú que fa ximpleries, especialment quan són bromes per a fer riure.

Compostos i expressions[modifica]

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: mi·co (2)
  • Anagrama: Comí

Vegeu també[modifica]