linquo

De Viccionari


Llatí
[modifica]

  • Pronúncia(i): /ˈlɪŋ.kwoː/
  • Etimologia: Del protoindoeuropeu *leykʷ- («anar-se'n»).

Verb[modifica]

linquō ‎(1a present?), linquis ‎(2a present), linquere ‎(infinitiu), liquī ‎(perfet), lictum ‎(supí)

  1. abandonar, renegar
  2. cessar

Vegeu també[modifica]

  • Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959, p.669-670