inventor
Salta a la navegació
Salta a la cerca
Català[modifica]
- Pronúncia(i):
- Oriental: central /im.bənˈto/, balear /iɱ.vənˈto/
- Occidental: nord-occidental /im.benˈto/, valencià /iɱ.venˈtoɾ/, /im.benˈtoɾ/
- Rimes: -o(ɾ)
- Etimologia: Del llatí inventōre(m), acusatiu de inventor, segle XIV.
Adjectiu[modifica]
inventor m. (femení inventora, plural masculí inventors, plural femení inventores)
- Que inventa, que fa invencions.
Traduccions[modifica]
Nom[modifica]
inventor m. (plural inventors, femení inventora)
- Persona que fa invencions.
Traduccions[modifica]
Persona que inventa
|
|
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: in·ven·tor (3)
Vegeu també[modifica]
Llatí[modifica]
- Pronúncia(i): /ɪnˈwɛn.tɔr/
Nom[modifica]
inventor m. (genitiu inventōris)
Declinació[modifica]
Cas | Singular | Plural |
Nominatiu | inventor | inventōrēs |
Vocatiu | inventor | inventōrēs |
Acusatiu | inventōrem | inventōrēs |
Genitiu | inventōris | inventōrum |
Datiu | inventōrī | inventōribus |
Ablatiu | inventōre | inventōribus |
Relacionats[modifica]
- inventrīx f.