incanus
Llatí[modifica]
- Pronúncia(i): /ɪŋˈkaː.nʊs/
- Etimologia: (pendent)
Adjectiu[modifica]
incānus m., incāna f., incānum n.
Declinació[modifica]
Primera i segona declinació, -us, -a, -um.
Cas | Singular | Plural | |||||
Masculí | Femení | Neutre | Masculí | Femení | Neutre | ||
Nominatiu | incānus | incāna | incānum | incānī | incānae | incāna | |
Vocatiu | incāne | incāna | incānum | incānī | incānae | incāna | |
Acusatiu | incānum | incānam | incānum | incānōs | incānās | incāna | |
Genitiu | incānī | incānae | incānī | incānōrum | incānārum | incānōrum | |
Datiu | incānō | incānae | incānō | incānīs | |||
Ablatiu | incānō | incānā | incānō | incānīs |
Sinònims[modifica]
Relacionats[modifica]
Descendents[modifica]
- Francès: incane
Vegeu també[modifica]
- Lewis, Charlton T.; Short, Charles. «incanus». A: A Latin Dictionary. Oxford: Clarendon Press, 1879.