fornir

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  central /furˈni/
balear /foɾˈni/, /furˈni/
Occidental:  nord-occidental /forˈni/, valencià /foɾˈniɾ/
  • Rimes: -i(ɾ)
  • Homòfon: forní
  • Etimologia: Del català antic fromir, del fràncic *frumjan ‎(«ser útil»), segle XIV.

Verb[modifica]

fornir trans.

  1. Proveir d’allò que convé.
  2. Subministrar en quantitat suficient per al seu propòsit.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: forneixo, forneix, fornim

Sinònims[modifica]

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: for·nir (2)

Vegeu també[modifica]

  • Obres de referència: DIEC, GDLC, Optimot
  • Vegeu el Diccionari de sinònims de Softcatalà-OpenThesaurus: fornir


Castellà
[modifica]

Peninsular: /foɾˈniɾ/
Americà: alt /f(o)ɾˈniɾ/, baix /foɾˈniɾ/

Verb[modifica]

fornir trans.

  1. (obsolet) fornir

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: for·nir (2)