difficilis
Llatí[modifica]
- Pronúncia(i): /dɪfˈfɪ.kɪ.lɪs/
Adjectiu[modifica]
difficilis m., f., difficile n. (comparatiu difficilior, superlatiu difficillimus)
Declinació[modifica]
Tercera declinació, nominatiu amb dues terminacions.
Cas | Singular | Plural | |||
Masc./Fem. | Neutre | Masc./Fem. | Neutre | ||
Nominatiu | difficilis | difficile | difficilēs | difficilia | |
Vocatiu | difficilis | difficile | difficilēs | difficilia | |
Acusatiu | difficilem | difficile | difficilēs | difficilia | |
Genitiu | difficilis | difficilium | |||
Datiu | difficilī | difficilibus | |||
Ablatiu | difficilī | difficilibus |
Variants[modifica]
Antònims[modifica]
Relacionats[modifica]
Descendents[modifica]
Vegeu també[modifica]
- Lewis, Charlton T.; Short, Charles. «difficilis». A: A Latin Dictionary. Oxford: Clarendon Press, 1879.