denarius

De Viccionari


Anglès
[modifica]

  • Pronúncia: /dɪˈnɑːɹɪəs/
  • Etimologia: Del llatí denarius.

Nom[modifica]

denarius ‎(plural denarii o denariuses)

  1. (numismàtica) denari

Vegeu també[modifica]

  • denarius. Diccionaris en Línia. TERMCAT, Centre de Terminologia. [Consulta: 15 juny 2014].


Llatí
[modifica]

  • Pronúncia(i): /deːˈnaː.rɪ.ʊs/
  • Etimologia: Derivat de dēni («cada deu»), perquè aquesta moneda equivalia a 10 asos.

Nom[modifica]

dēnārius m. ‎(genitiu dēnāriī)

  1. denari

Declinació[modifica]

2a declinació -us, -ī
Cas Singular Plural
Nominatiu dēnārius dēnāriī
Vocatiu dēnārī dēnāriī
Acusatiu dēnārium dēnāriōs
Genitiu dēnāriī, dēnārī dēnāriōrum
Datiu dēnāriō dēnāriīs
Ablatiu dēnāriō dēnāriīs


Relacionats[modifica]

Adjectiu[modifica]

dēnārius m., dēnāria f., dēnārium n.

  1. desè

Declinació[modifica]

Primera i segona declinació, -us, -a, -um.

Cas Singular Plural
Masculí Femení Neutre Masculí Femení Neutre
Nominatiu dēnārius dēnāria dēnārium dēnāriī dēnāriae dēnāria
Vocatiu dēnārie dēnāria dēnārium dēnāriī dēnāriae dēnāria
Acusatiu dēnārium dēnāriam dēnārium dēnāriōs dēnāriās dēnāria
Genitiu dēnāriī dēnāriae dēnāriī dēnāriōrum dēnāriārum dēnāriōrum
Datiu dēnāriō dēnāriae dēnāriō dēnāriīs
Ablatiu dēnāriō dēnāriā dēnāriō dēnāriīs