Theogenis
Llatí[modifica]
- Pronúncia(i): /tʰɛˈɔ.ɡɛ.nɪs/
Nom propi[modifica]
Theogenis f. (genitiu Theogenidis)
- Prenom femení
Declinació[modifica]
Cas | Singular | Plural |
Nominatiu | Theogenis | - |
Vocatiu | Theogenis | - |
Acusatiu | Theogenidem | - |
Genitiu | Theogenidis | - |
Datiu | Theogenidī | - |
Ablatiu | Theogenide | - |
Relacionats[modifica]
- Theogenēs (masculí)
Nom propi[modifica]
Theogenis
- genitiu singular de Theogenēs
Vegeu també[modifica]
- Gaffiot, Félix. «Theogenis». A: Dictionnaire Latin - Français, 1934. París: Hachette, 1934, p. 1568.