Theogenes
Llatí[modifica]
- Pronúncia(i): /tʰɛˈɔ.ɡɛ.neːs/
Nom propi[modifica]
Theogenēs m. (genitiu Theogenis)
- Prenom masculí
Declinació[modifica]
Cas | Singular | Plural |
Nominatiu | Theogenēs | - |
Vocatiu | Theogenēs | - |
Acusatiu | Theogenem | - |
Genitiu | Theogenis | - |
Datiu | Theogenī | - |
Ablatiu | Theogene | - |
Relacionats[modifica]
- Theogenis (femení)
Vegeu també[modifica]
- Gaffiot, Félix. «Theogenes». A: Dictionnaire Latin - Français, 1934. París: Hachette, 1934, p. 1568.