Jamància

De Viccionari


Català
[modifica]

  • Pronúncia(i): oriental /həˈman.si.ə/, occidental /haˈman.si.a/
Informal: /kəˈman.si.ə/
  • Rimes: -ansia
  • Etimologia: De l’argot marginal jamància ‎(«menjada, gana») amb grafia servil del castellà,[1] del caló jamar ‎(həmá, «menjar»), alteració de halar ‎(həlá) per analogia amb l’onomatopeia *ham ‎(«nyam»).[2] És una al·lusió als cossos de voluntaris que, suposadament, s'havien apuntat per menjar de franc.

Nom propi[modifica]

la Jamància f.

  1. Bullanga de Barcelona del 1843 contra Espartero i Prim.

Relacionats[modifica]

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: Ja·màn·ci·a (4)

Vegeu també[modifica]

  1. Ramon Solsona, A paraules em convides, 2005, ISBN 9788466406031
  2. Bernhard Helzle-Drehwald, Der Gitanismo im spanischen Argot, 2004, ISBN 9782600009119