limus
Llatí[modifica]
- Pronúncia(i): /ˈliː.mʊs/
- Etimologia: Del protoindoeuropeu *sley- («lliscós»).
Nom[modifica]
līmus m. (genitiu līmī)
Declinació[modifica]
Cas | Singular | Plural |
Nominatiu | līmus | līmī |
Vocatiu | līme | līmī |
Acusatiu | līmum | līmōs |
Genitiu | līmī | līmōrum |
Datiu | līmō | līmīs |
Ablatiu | līmō | līmīs |
Adjectiu[modifica]
Declinació[modifica]
Primera i segona declinació, -us, -a, -um.
Cas | Singular | Plural | |||||
Masculí | Femení | Neutre | Masculí | Femení | Neutre | ||
Nominatiu | līmus | līma | līmum | līmī | līmae | līma | |
Vocatiu | līme | līma | līmum | līmī | līmae | līma | |
Acusatiu | līmum | līmam | līmum | līmōs | līmās | līma | |
Genitiu | līmī | līmae | līmī | līmōrum | līmārum | līmōrum | |
Datiu | līmō | līmae | līmō | līmīs | |||
Ablatiu | līmō | līmā | līmō | līmīs |