caragirar

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  /ˌka.ɾə.ʒiˈɾa/
Occidental:  nord-occidental /ˌka.ɾa.ʒiˈɾa/, valencià /ˌka.ɾa.d͡ʒiˈɾaɾ/

Verb[modifica]

caragirar trans., pron. ‎(pronominal caragirar-se)

  1. Fer canviar de manera de pensar, d'idea.
  2. (pronominal) Canviar d’idea, trencar una promesa o una relació.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: caragiro, caragira, caragirem

Sinònims[modifica]

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: ca·ra·gi·rar (4)

Vegeu també[modifica]