trunco

De Viccionari


Català
[modifica]

Verb[modifica]

trunco

  1. primera persona del singular (jo) del present d'indicatiu de truncar


Llatí
[modifica]

  • Pronúncia(i): /ˈtrʊŋ.koː/
  • Etimologia: De truncus.

Verb[modifica]

truncō ‎(1a present?), truncās ‎(2a present), truncāre ‎(infinitiu), truncāvī ‎(perfet), truncātum ‎(supí)

  1. tallar, trossejar
  2. truncar, mutilar, amputar
  3. capgirar

Derivats[modifica]

Nom[modifica]

truncō

  1. datiu singular de truncus
  2. ablatiu singular de truncus