succeir

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  /suk.səˈi/
Occidental:  nord-occidental /suk.seˈi/, valencià /suk.seˈiɾ/

Verb[modifica]

succeir intr.

  1. (intransitiu) Ocórrer, tenir lloc, esdevenir.
  2. (intransitiu o transitiu) Substituir a un altre ocupant un càrrec, funció, possessió.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: succeeixo, succeeix, succeïm

Notes[modifica]

Tradicionalment intransitiu, l'ús és variable en el sentit de substituir:

«Felip VI succeeix al seu pare en el tron.»
«Felip VI succeeix el seu pare en el tron.»

Sinònims[modifica]

Traduccions[modifica]

Falsos amics[modifica]

  • Anglès: succeed ‎(«tenir èxit»)

Miscel·lània[modifica]

Vegeu també[modifica]

  • Obres de referència: DIEC, GDLC, Optimot
  • Vegeu el Diccionari de sinònims de Softcatalà-OpenThesaurus: succeir