nominatiu
Salta a la navegació
Salta a la cerca
Català[modifica]
- Pronúncia(i):
- Oriental: central /nu.mi.nəˈtiw/, balear /no.mi.nəˈtiw/, /nu.mi.nəˈtiw/
- Occidental: /no.mi.naˈtiw/
- Rimes: -iw
- Etimologia: Del llatí nominativus.
Adjectiu[modifica]
nominatiu m. (femení nominativa, plural masculí nominatius, plural femení nominatives)
- Que expressa el nom del qui rebrà els diners, normalment un taló.
Traduccions[modifica]
Traduccions
|
|
Nom[modifica]
nominatiu m. (plural nominatius)
- (lingüística) Forma, afegint el corresponent sufix al lexema, que adopta una paraula quan actua amb funció de subjecte en una frase.
- En el llatí 'magister docet' (el mestre ensenya) el mot 'magister' és el nominatiu.
Traduccions[modifica]
Traduccions
|
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: no·mi·na·tiu (4)
Vegeu també[modifica]
- Article corresponent a la
Viquipèdia
- Obres de referència: DIEC, GDLC, Optimot