mianownik
Salta a la navegació
Salta a la cerca
Polonès[modifica]
- Pronúncia: /mjaˈnɔv.ɲik/
Nom[modifica]
mianownik m. inan.
- (lingüística) nominatiu
- (matemàtiques) denominador
Declinació[modifica]
Declinació de mianownik
singular | plural | |
---|---|---|
Nominatiu | mianownik | mianowniki |
Genitiu | mianownika | mianowników |
Datiu | mianownikowi | mianownikom |
Acusatiu | mianownik | mianowniki |
Instrumental | mianownikiem | mianownikami |
Locatiu | mianowniku | mianownikach |
Vocatiu | mianowniku | mianowniki |
Relacionats[modifica]
- Casos en polonès: mianownik («nominatiu»), dopełniacz («genitiu»), celownik («datiu»), biernik («acusatiu»), narzędnik («instrumental»), miejscownik («locatiu»), wołacz («vocatiu»).
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: mia·now·nik (3)