Vés al contingut

instant

De Viccionari

Català

[modifica]
Oriental: central /insˈtan/
balear /insˈtant/, /insˈtan/
Occidental: nord-occidental /insˈtan/
valencià /insˈtant/, /insˈtan/
  • Rimes: -ant
  • Etimologia: Del llatí īnstantem («present, urgent»), substantivat com a «temps present fugaç», participi de īnstāre («estar al damunt, instar»), de stāre («estar»), segle XIV.

instant m. (plural instants)

  1. Porció de temps brevíssima.

Derivats

[modifica]

Traduccions

[modifica]

Adjectiu

[modifica]

instant inv. (plural instants)

  1. (formal) Que insta, que fa una sol·licitud o demanda.
    «No tenia cap inconvenient a posar un vigilant a l'obra aturada per manca de pagament, anant les despeses que originaria aquesta vigilància a càrrec dels defendents, instants d'aquesta ordre.» (Lluís Puig i Ferriol, Sentència del 7 de novembre de 1975, 1975)

Verb

[modifica]

instant

  1. Gerundi del verb instar.

Miscel·lània

[modifica]
  • Síl·labes: ins·tant (2)

Vegeu també

[modifica]

Anglès

[modifica]
  • Pronúncia: /ˈɪnstənt/ àudio (EUA) 

instant (plural instants)

  1. instant

Adjectiu

[modifica]

instant (no comparable)

  1. instantani