barn
Salta a la navegació
Salta a la cerca
Suec[modifica]
- Pronúncia: /bɑːɳ/ ⓘ
- Etimologia: Del nòrdic antic barn, cognat del danès barn, el noruec bokmål i nynorsk barn, l'islandès barn i el feroès barn. Reflex del protogermànic *barną («infant»), participi de *beraną («portar, dur»), del qual deriven l'escocès bairn i l'anglès arcaic i dialectal barn, així com el frisó septentrional bjarn i l'occidental barn / bern. En última instància, del protoindoeuropeu *bʰer-no- (derivat de *bʰer- («dur, portar»), cf. el letó bērns («infant, criatura») i l'albanès barrë («fetus; infant»).
Nom[modifica]
barn n.
Declinació[modifica]
Cas | Singular | Plural | ||
Indefinit | Definit | Indefinit | Definit | |
Nominatiu | barn | barnet | barn | barnen |
Genitiu | barns | barnets | barns | barnens |
Derivats[modifica]
Vegeu també[modifica]
- Per a més informació vegeu l'entrada barn al Svenska Akademiens ordbok.
- Per a més informació vegeu l'entrada barn al Svenska Akademiens ordlista.
- Per a més informació vegeu l'entrada barn al Svensk ordbok.