superb

De Viccionari


Català
[modifica]

  • Pronúncia(i): /suˈpɛɾp/
  • Etimologia: Del llatí superbus, segle XVI. Doblet del patrimonial soberg.

Adjectiu[modifica]

superb m. ‎(femení superba, plural masculí superbs, plural femení superbes)

  1. Persona que habitualment té actitud de supèrbia.
  2. De gran esplendor per la seva bellesa o per les dimensions.

Antònims[modifica]

Sinònims[modifica]

Derivats[modifica]

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: su·perb (2)
  • Heterograma de 6 lletres (beprsu)

Vegeu també[modifica]


Anglès
[modifica]

  • Pronúncia: /sjuːˈpɜːb/, /suːˈpɜːb/ àudio (EUA) 

Adjectiu[modifica]

superb ‎(comparatiu superber, superlatiu superbest)

  1. magnífic, excel·lent

Vegeu també[modifica]