Ismene
Català[modifica]
- Pronúncia(i):
Oriental: central /izˈmɛ.nə/ balear /izˈmə.nə/, /izˈmɛ.nə/ Occidental: /izˈme.ne/
Nom propi[modifica]
Ismene m.
Traduccions[modifica]
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: Is·me·ne (3)
- Anagrama: Nemesi
Vegeu també[modifica]
- Article corresponent a la Viquipèdia
Llatí[modifica]
Nom propi[modifica]
Ismēnē f. (genitiu Ismēnēs)
- (mitologia grega) Ismene
Declinació[modifica]
Cas | Singular | Plural |
Nominatiu | Ismēnē | - |
Vocatiu | Ismēnē | - |
Acusatiu | Ismēnēn | - |
Genitiu | Ismēnēs | - |
Datiu | Ismēnae | - |
Ablatiu | Ismēnē | - |
Vegeu també[modifica]
- Gaffiot, Félix. «Ismene». A: Dictionnaire Latin - Français, 1934. París: Hachette, 1934.